lunes, 28 de febrero de 2011
Primeira Pista....
Pois, alá vai, a primeira pista, sobre qué é un xestor cultural.
Tertulia.- Música en tempos de crise
Tertulia.- Música en tempos de crise
domingo, 27 de febrero de 2011
Esta Semana......Só unha pregunta
¿Qué é un xestor cultural?
Ireivos deixando pistas durante a semana.....A resposta debe ser máis ou menos dunha cara dun folio. Este é o mínimo.
Ireivos deixando pistas durante a semana.....A resposta debe ser máis ou menos dunha cara dun folio. Este é o mínimo.
jueves, 24 de febrero de 2011
A Sinfonía Fantastica
Este é o ensaio da sinfónica ao que imos asistir mañá, a ver si coñecendoo previamente o podemos desfrutar máis.
Sinfonía Fantástica de Berlioz
Desenvolvemento Musical
- PRIMEIRO MOVEMENTO: Soños e paixóns. (Un músico novo namórase dunha
muller que reúne todos os encantos do ser ideal. Baixo os efectos do opio — do que Berlioz era adicto — os delirios da paixón do músico avivados por unha idea fixa cuxa melodía personifica á muller amada). A partitura ábrese cun Largo en do menor, que representa o soños dun amor ideal. Dito tema non é orixinal, tomándoo Berlioz dunha melodía que el mesmo compuxo na súa época adolescente sobre uns versos da Romanza de Estela de Florian. A melodía, suavemente sincopada, xera en si mesma distintas acentuacións rítmicas e encadéase lixeiramente a un Allegro axitado e apassionato assai cun tema moi vivo nos violíns. A partir dun acorde de Do maior aparece a idea fixa (Dobre salto de agudos, Sol-Do, e logo, Sol-Mi). Moitos especialistas viron o futuro leitmotiv wagneriano nesta idea fixa. Porén, a diferencia radica en que esta idea fixa fai honor ao seu apelativo e apenas se transforma, caso contrario ao recurso empregado por Wagner. Existe una clara concordancia entre este tema e o motivo de introdución precedente; de feito, as tres primeras notas forman unha célula temática moi explotada no curso da obra, e non no sentido dun desenvolvemento senon, máis ben, de sucesión de variacións que van dramatizando o discurso musical. Pese a iso, resulta obvio que a última exposición obedece ao principio da recapitulación, co tema acelerándose de forma vertixinosa, e que vai desembocar nunha fermosa cadencia de acordes amplos e amablemente sereos.
SEGUNDO MOVIMIENTO:O baile. A partir do minuto 4.51 do vídeo. (En medio
do tumulto dunha festa, a idea fixa imponse de manera casi fantasmagórica). É un movemento inconfundible de vals, dunha exquisita elegancia, que cumple a función do tradicional scherzo na estructura sinfónica e que parece suscitar unha extrana sensación de irrealidade. Comeza suave nas cordas e vese escoltado polo sotil chisporroteo rítmico das harpas. Porén, o tema vese interrumpido pola aparición da idea fixa que parece querer unirse ao baile fusionándose coa pauta rítmica do mesmo, que cunhas inquietantes modulacións que nos parecen inclinarse polo calmo modo maior. Tras uns extraordinarios compases de transición, a sección de corda expñon brillantemente o tema ao unísono, rítmicamente punteado polas madeiras. Os papeis intercambianse por uns momentos e a melodía desenvolvida polas madeiras se ve suliñada polos pizzicati da corda. Logo dun episodio desenfrenado (Maxistralmente escrito) o clarinete solista eleva a idea fixa, sobre un fondo de harpas e dobrándose posteriormente en terceira co outro clarinete. Sen solución de continuidade, a corda en tutti desplega de imprevisto a coda final co tema do vals pasando da corda grave á aguda nun episodio de gran virtuosismo e arriscada orquestración. De todo este sensacional movemento é xusto sinalar o partido que Berlioz logra quitar das harpas, algo ata entón verdadeiramente inédito.
- TERCEIRO MOVEMENTO: Escea no campo. A partir do minuto 1.36 do vídeo.
(Durante unha noite de vran, no campo, a idea fixa ven turbar a dozura dun dúo pastoril. Todo se ensombrece. Unha treboada lonxana e logo o silencio e a soidade).
Algúns autores apuntan a posibilidade de que Berlioz se inspirase na Pastoral de Beethoven – a escoitara recentemente — para compor este fragmento que ocupa o tradicional movemento lento dunha sinfonía. Sexa como sexa, o movemento iníciase cunha bucólica atmósfera na que dialogan oboé e o corno inglés tratando de imitar aos caramillos de dous pastores. Tras este episodio, unha longa melodía — claramente relacionada coa idea fixa — elévase na corda como expresión dos soños de tenrura e esperanza. Tanto se parecen as melodías que a idea fixa aparece no rexistro grave das cordas e os fagots dun xeito ameazante. Seguidamente, un gran tutti da paso a unha serie de variacións da melodía expostas polo clarinete seguido polo debuxo dos segundos violíns e violas en pizzicato ao que segue un solo dos segundos violíns coa melodía na súa forma orixinal. Sobre unha imitación do bruar da treboada (A diferencia de Beethoven, Berlioz sí pretende imitar acústicamente a treboada), o movemento remata cunha breve réplica dos diálogos iniciáis.
-CUARTO MOVEMENTO: Marcha ao suplicio. A partir do minuto 5.39. (O músico soña que matou a súa amada e lle conducen ao patíbulo. Reaparece a idea fixa como un derradeiro pensamento de amor interrumpido polo golpe fatal da guillotina). Neste movemento, que cambia bruscamente coa atmósfera do anterior, sucédense dous temas tras unha pesimista introducción en metales baixos que desemboca nun espectacular redobre de timbal. A un primeiro frío, sombrío e implacable, exposto pola corda grave, se lle contrasta outro a modo de fanfarria, brillante e decidido, que estoupa en trompetas e madeiras en Si bemol maior. Tras unha repetición da fanfarria, a orquestra vaise “cargando” ata culminar cun violento estoupido (Bombo, timbais, pratos) que, intentando desvaecerse en van, volve a extoupar con toda potencia. Tras un episodio que nos lembra vagamente a Schubert pola súa estructura rítmica, a idea fixa aparece no clarinete pero é cortada bruscamente por un seco acorde (O golpe de guillotina) seguido por tres pizzicati da corda. Tras un angustioso silencio, un bravo acorde en Sol maior, repetido 16 veces, elévase sobre o fondo victorioso da percusión. Prodixiosa orquestración dun movemento que sirve para o lucimento de todo o conxunto interpretativo, director incluido.
- QUINTO MOVEMENTO: O soño dunha noite de sabbat. A partir do minuto 0.24. (Entre ruidos extranos, xemidos e risotadas, o desgraciado músico vese nos seus propios funerais durante o sabbat. É a última aparición da melodía fixa, convertida agora nunha danza grotesca que se mestura cunha diabólica orxía mentres se cumple a ceremonia fúnebre ao son dun paródico Dies irae). Este último movemento é o máis desenfrenado e visionario, onde o opio desprega todo tipo de alucinacións tanto no relato como, probablemente, no propio compositor. Despois dunha misteriosa introducción, no compás vinte aparece a idea fixa grotescamente exposta polo requinto en Mi bemol. Os episodios caricaturescos sucédense: Os trombóns ouvean ao unísono antes que as campás dunha igrexa repitan tres toques durante once veces, mesturándose a continuación co Dies irae que xurde en sucesivas entradas: Primeiro, no rexistro grave de tubas e fagots; logo, unha oitava máis alto cos trombóns e trompas; e cada vez con maior aceleración rítmica, con máis notas en cada compás. O motivo da danza do sabbat aparece un tanto deslavazado e logo desenvolvido en forma de fuga mentres parodia do Dies irae resoa en contrapunto para imporse finalmente. O movemento conclúe cunha apocalíptica brillantez, cun enorme protagonismo na familia dos metais.
Traducinvos a guía de audición que o departamento da OSG nos enviou para preparar o ensaio ao que asistimos, o enlace o tedes arriba. Pero non atopo o autor.
Guía de audición 1
Guía de audición 2
Sinfonía Fantástica de Berlioz
Desenvolvemento Musical
- PRIMEIRO MOVEMENTO: Soños e paixóns. (Un músico novo namórase dunha
muller que reúne todos os encantos do ser ideal. Baixo os efectos do opio — do que Berlioz era adicto — os delirios da paixón do músico avivados por unha idea fixa cuxa melodía personifica á muller amada). A partitura ábrese cun Largo en do menor, que representa o soños dun amor ideal. Dito tema non é orixinal, tomándoo Berlioz dunha melodía que el mesmo compuxo na súa época adolescente sobre uns versos da Romanza de Estela de Florian. A melodía, suavemente sincopada, xera en si mesma distintas acentuacións rítmicas e encadéase lixeiramente a un Allegro axitado e apassionato assai cun tema moi vivo nos violíns. A partir dun acorde de Do maior aparece a idea fixa (Dobre salto de agudos, Sol-Do, e logo, Sol-Mi). Moitos especialistas viron o futuro leitmotiv wagneriano nesta idea fixa. Porén, a diferencia radica en que esta idea fixa fai honor ao seu apelativo e apenas se transforma, caso contrario ao recurso empregado por Wagner. Existe una clara concordancia entre este tema e o motivo de introdución precedente; de feito, as tres primeras notas forman unha célula temática moi explotada no curso da obra, e non no sentido dun desenvolvemento senon, máis ben, de sucesión de variacións que van dramatizando o discurso musical. Pese a iso, resulta obvio que a última exposición obedece ao principio da recapitulación, co tema acelerándose de forma vertixinosa, e que vai desembocar nunha fermosa cadencia de acordes amplos e amablemente sereos.
SEGUNDO MOVIMIENTO:O baile. A partir do minuto 4.51 do vídeo. (En medio
do tumulto dunha festa, a idea fixa imponse de manera casi fantasmagórica). É un movemento inconfundible de vals, dunha exquisita elegancia, que cumple a función do tradicional scherzo na estructura sinfónica e que parece suscitar unha extrana sensación de irrealidade. Comeza suave nas cordas e vese escoltado polo sotil chisporroteo rítmico das harpas. Porén, o tema vese interrumpido pola aparición da idea fixa que parece querer unirse ao baile fusionándose coa pauta rítmica do mesmo, que cunhas inquietantes modulacións que nos parecen inclinarse polo calmo modo maior. Tras uns extraordinarios compases de transición, a sección de corda expñon brillantemente o tema ao unísono, rítmicamente punteado polas madeiras. Os papeis intercambianse por uns momentos e a melodía desenvolvida polas madeiras se ve suliñada polos pizzicati da corda. Logo dun episodio desenfrenado (Maxistralmente escrito) o clarinete solista eleva a idea fixa, sobre un fondo de harpas e dobrándose posteriormente en terceira co outro clarinete. Sen solución de continuidade, a corda en tutti desplega de imprevisto a coda final co tema do vals pasando da corda grave á aguda nun episodio de gran virtuosismo e arriscada orquestración. De todo este sensacional movemento é xusto sinalar o partido que Berlioz logra quitar das harpas, algo ata entón verdadeiramente inédito.
- TERCEIRO MOVEMENTO: Escea no campo. A partir do minuto 1.36 do vídeo.
(Durante unha noite de vran, no campo, a idea fixa ven turbar a dozura dun dúo pastoril. Todo se ensombrece. Unha treboada lonxana e logo o silencio e a soidade).
Algúns autores apuntan a posibilidade de que Berlioz se inspirase na Pastoral de Beethoven – a escoitara recentemente — para compor este fragmento que ocupa o tradicional movemento lento dunha sinfonía. Sexa como sexa, o movemento iníciase cunha bucólica atmósfera na que dialogan oboé e o corno inglés tratando de imitar aos caramillos de dous pastores. Tras este episodio, unha longa melodía — claramente relacionada coa idea fixa — elévase na corda como expresión dos soños de tenrura e esperanza. Tanto se parecen as melodías que a idea fixa aparece no rexistro grave das cordas e os fagots dun xeito ameazante. Seguidamente, un gran tutti da paso a unha serie de variacións da melodía expostas polo clarinete seguido polo debuxo dos segundos violíns e violas en pizzicato ao que segue un solo dos segundos violíns coa melodía na súa forma orixinal. Sobre unha imitación do bruar da treboada (A diferencia de Beethoven, Berlioz sí pretende imitar acústicamente a treboada), o movemento remata cunha breve réplica dos diálogos iniciáis.
-CUARTO MOVEMENTO: Marcha ao suplicio. A partir do minuto 5.39. (O músico soña que matou a súa amada e lle conducen ao patíbulo. Reaparece a idea fixa como un derradeiro pensamento de amor interrumpido polo golpe fatal da guillotina). Neste movemento, que cambia bruscamente coa atmósfera do anterior, sucédense dous temas tras unha pesimista introducción en metales baixos que desemboca nun espectacular redobre de timbal. A un primeiro frío, sombrío e implacable, exposto pola corda grave, se lle contrasta outro a modo de fanfarria, brillante e decidido, que estoupa en trompetas e madeiras en Si bemol maior. Tras unha repetición da fanfarria, a orquestra vaise “cargando” ata culminar cun violento estoupido (Bombo, timbais, pratos) que, intentando desvaecerse en van, volve a extoupar con toda potencia. Tras un episodio que nos lembra vagamente a Schubert pola súa estructura rítmica, a idea fixa aparece no clarinete pero é cortada bruscamente por un seco acorde (O golpe de guillotina) seguido por tres pizzicati da corda. Tras un angustioso silencio, un bravo acorde en Sol maior, repetido 16 veces, elévase sobre o fondo victorioso da percusión. Prodixiosa orquestración dun movemento que sirve para o lucimento de todo o conxunto interpretativo, director incluido.
- QUINTO MOVEMENTO: O soño dunha noite de sabbat. A partir do minuto 0.24. (Entre ruidos extranos, xemidos e risotadas, o desgraciado músico vese nos seus propios funerais durante o sabbat. É a última aparición da melodía fixa, convertida agora nunha danza grotesca que se mestura cunha diabólica orxía mentres se cumple a ceremonia fúnebre ao son dun paródico Dies irae). Este último movemento é o máis desenfrenado e visionario, onde o opio desprega todo tipo de alucinacións tanto no relato como, probablemente, no propio compositor. Despois dunha misteriosa introducción, no compás vinte aparece a idea fixa grotescamente exposta polo requinto en Mi bemol. Os episodios caricaturescos sucédense: Os trombóns ouvean ao unísono antes que as campás dunha igrexa repitan tres toques durante once veces, mesturándose a continuación co Dies irae que xurde en sucesivas entradas: Primeiro, no rexistro grave de tubas e fagots; logo, unha oitava máis alto cos trombóns e trompas; e cada vez con maior aceleración rítmica, con máis notas en cada compás. O motivo da danza do sabbat aparece un tanto deslavazado e logo desenvolvido en forma de fuga mentres parodia do Dies irae resoa en contrapunto para imporse finalmente. O movemento conclúe cunha apocalíptica brillantez, cun enorme protagonismo na familia dos metais.
Traducinvos a guía de audición que o departamento da OSG nos enviou para preparar o ensaio ao que asistimos, o enlace o tedes arriba. Pero non atopo o autor.
Guía de audición 1
Guía de audición 2
martes, 22 de febrero de 2011
Michael Bublé.- Lost
La canción que escogí es de Michael Bublé ya que para mi es uno de loos mejores cantantes en la actualidad por no decir el mejor (y que conste que no desafina en los directos). Además es uno de los cantantes que conocí gracias a mi padre igual que muchos otros como Rubén Blades, Jamie Cullum, Robie Williams, Sting, Elton John... o grandes grupos como the Beatles, Queen, The Police, o su grupo favorito de la actualidad Muse.
Vamos empezar hablando un poco de este cantante canadiense de 36 años. Empezó en la música desde muy joven gracias a su abuelo ya que le mostró música de cantantes como Mills Brothers, Ella Fitzgerald, Frank Sinatra, entre otros. El cantante absorvió todo lo que su abuelo le había enseñado y decidió que el sería canta dentro de esos estilos musicales. Empezó cantando en locales de su ciudad cogiendo experiencia y tablas en el escenario. Como le gustaba mucho tanto a los jovenes como a los mayores ganó merecidamente "Canadian Youth Talent", pero se lo quitaron por no tener la edad suficiente. Hizo algunos albunes independiente en EEUU hasta que David Foster fuera en su busca para que firmara un contrato. Los dos empezaron a trabajar con el album que llevaria su nombre "Michael Bublé" donde tiene muchos clásicos como "Fever", "The Way You Look Tonight" de Van Morrison, "Moondance" o "How Can You Mend a Broken Heart". En 2005 sacó "It's Time", en 2007 "Call Me Irresponsible" y en 2009 "Crazy love"
Mis canciones favoritas de el son:
Home
Haven't met to yet:
Cry me a river:
Fever:
Feeling good:
Everything:
All of me:
Georgia on my mind:
Crazy love:
Y la que escogí que es Lost
y el videoclip original es:
lost
Esta canción me parece mucho mas simples que las otras suyas en cuanto a instrumentación ya que las otras usa mucho el viento en cambio esta usa fundamentalmente el piano, pero tambien hay cuerda guitarra y batería (aunque la gravación son sintetizadores). Otra de las razones por las que escogí esta canción es porque es lenta y me encantan ese tipo de canciones.
Sobre la letra habla de que no nos debemos perder aunque nos pase algo malo, que tenemos gente que nos apoya a nuestro alrededor y junto con el acompañamiento melancólico del piano hacen una combinación perfecta ya que hacen que sientas lo que el quiere expresar con esta canción.
En cuanto a la estrutura empieza una introdución musical con el piano, la cuerta y toques de platillo (preludio). Entre la cuerda creo que hay un contrabajo que hace el bajo. Despues empieza cantanto michael, que empieza con una sección (A) que se repite musicalmente pero no se repite la letra. Despues de estas secciones empieza el estribillo. Al acabar el estribillo hay un intervención instrumental (puente). Despues de esto vuelve a empezar el la sección(A) aunque con alguna variación (y como dije antes solo la música ya que la letra es diferente). Despues de la seccion empieza el estribillo pero con mucha mas fuerza que antes. Y acaba con otra intervención instrumental y "improvisación" de Michael.
En resumen, que este cantante es de lo mejorcito que te puedes encontrar :)
Mariña
Vamos empezar hablando un poco de este cantante canadiense de 36 años. Empezó en la música desde muy joven gracias a su abuelo ya que le mostró música de cantantes como Mills Brothers, Ella Fitzgerald, Frank Sinatra, entre otros. El cantante absorvió todo lo que su abuelo le había enseñado y decidió que el sería canta dentro de esos estilos musicales. Empezó cantando en locales de su ciudad cogiendo experiencia y tablas en el escenario. Como le gustaba mucho tanto a los jovenes como a los mayores ganó merecidamente "Canadian Youth Talent", pero se lo quitaron por no tener la edad suficiente. Hizo algunos albunes independiente en EEUU hasta que David Foster fuera en su busca para que firmara un contrato. Los dos empezaron a trabajar con el album que llevaria su nombre "Michael Bublé" donde tiene muchos clásicos como "Fever", "The Way You Look Tonight" de Van Morrison, "Moondance" o "How Can You Mend a Broken Heart". En 2005 sacó "It's Time", en 2007 "Call Me Irresponsible" y en 2009 "Crazy love"
Mis canciones favoritas de el son:
Home
Haven't met to yet:
Cry me a river:
Fever:
Feeling good:
Everything:
All of me:
Georgia on my mind:
Crazy love:
Y la que escogí que es Lost
y el videoclip original es:
lost
Esta canción me parece mucho mas simples que las otras suyas en cuanto a instrumentación ya que las otras usa mucho el viento en cambio esta usa fundamentalmente el piano, pero tambien hay cuerda guitarra y batería (aunque la gravación son sintetizadores). Otra de las razones por las que escogí esta canción es porque es lenta y me encantan ese tipo de canciones.
Sobre la letra habla de que no nos debemos perder aunque nos pase algo malo, que tenemos gente que nos apoya a nuestro alrededor y junto con el acompañamiento melancólico del piano hacen una combinación perfecta ya que hacen que sientas lo que el quiere expresar con esta canción.
En cuanto a la estrutura empieza una introdución musical con el piano, la cuerta y toques de platillo (preludio). Entre la cuerda creo que hay un contrabajo que hace el bajo. Despues empieza cantanto michael, que empieza con una sección (A) que se repite musicalmente pero no se repite la letra. Despues de estas secciones empieza el estribillo. Al acabar el estribillo hay un intervención instrumental (puente). Despues de esto vuelve a empezar el la sección(A) aunque con alguna variación (y como dije antes solo la música ya que la letra es diferente). Despues de la seccion empieza el estribillo pero con mucha mas fuerza que antes. Y acaba con otra intervención instrumental y "improvisación" de Michael.
En resumen, que este cantante es de lo mejorcito que te puedes encontrar :)
Mariña
A Folía de Vivaldi
Por se alguén quere ir adiantando traballo, aquí tedes o enlace para escoitar a música no youtube.
javascript:void(0)
javascript:void(0)
Dvorak, a Sinfonía do Novo Mundo
A obra que decidín presentar é a sinfonía número 9 ou a sinfonía "do Novo Mundo" de Dvorak.
Dvorak é un compositor checo que vivíu na 2º mitade do século XIX, de xénero posromántico e nacionalista.
A historia desta sinfonía comezou cando a fundadora do conservatorio de Nova York ofreceulle a Dvorak o posto de director do conservatorio.
Dvorak mudouse a Estados Unidos e comenzou a compoñer a 9ª sinfonía, á que chamou " Sinfonía do Novo Mundo" precisamente porque para Dvorak Estados Unidos era un novo mundo.
Según o propio Dvorak non se basou en ningunha música nativa americana para compoñer isto, parece ser que simplemente creou un tema con toques e peculiaridades desta música.
Algúns expertos consideran que a sinfonía ten máis en común coa música popular da súa Bohemia natal, debido a que hay pes rítmicos que teñen moito en común coa música nativa americana.
Escollín esta obra porque foi a obra que me fixo entrar na música clásica, foi a primeira sinfonía que me impresionóu tanto como para querer dedicarme a isto.
Encántame a forza que ten, a tensión que se mantén durante moitos momentos da obra(sobre todo do primeiro e do cuarto movemento, os meus favoritos) que fan que queiras seguir escoitándoa, que fai que non perdas o interese. Cada melodía, cada dinámica,a instrumentación, está perfectamente pensada para que a obra sea un conxunto perfecto de armonía e matices, que fan que exprese a idea da grandeza da novidaded dun novo mundo.
Por todo isto esta sinfonía é unha das miñas obras predilectas...que fan que cada vez que a escoito me quede tan impresionada e tan emocionada como a primeira vez...que fai que me identifique coa enerxía que xurde desta peza...
Escollina para compartir con todo o mundo o impresionante que é escoitar unha composición tan brillante e o grande que tiña que ser un compositor como Dvorak para compoñer unha obra tan destacable no panorama musical.
Rebeca
Dvorak é un compositor checo que vivíu na 2º mitade do século XIX, de xénero posromántico e nacionalista.
A historia desta sinfonía comezou cando a fundadora do conservatorio de Nova York ofreceulle a Dvorak o posto de director do conservatorio.
Dvorak mudouse a Estados Unidos e comenzou a compoñer a 9ª sinfonía, á que chamou " Sinfonía do Novo Mundo" precisamente porque para Dvorak Estados Unidos era un novo mundo.
Según o propio Dvorak non se basou en ningunha música nativa americana para compoñer isto, parece ser que simplemente creou un tema con toques e peculiaridades desta música.
Algúns expertos consideran que a sinfonía ten máis en común coa música popular da súa Bohemia natal, debido a que hay pes rítmicos que teñen moito en común coa música nativa americana.
Escollín esta obra porque foi a obra que me fixo entrar na música clásica, foi a primeira sinfonía que me impresionóu tanto como para querer dedicarme a isto.
Encántame a forza que ten, a tensión que se mantén durante moitos momentos da obra(sobre todo do primeiro e do cuarto movemento, os meus favoritos) que fan que queiras seguir escoitándoa, que fai que non perdas o interese. Cada melodía, cada dinámica,a instrumentación, está perfectamente pensada para que a obra sea un conxunto perfecto de armonía e matices, que fan que exprese a idea da grandeza da novidaded dun novo mundo.
Por todo isto esta sinfonía é unha das miñas obras predilectas...que fan que cada vez que a escoito me quede tan impresionada e tan emocionada como a primeira vez...que fai que me identifique coa enerxía que xurde desta peza...
Escollina para compartir con todo o mundo o impresionante que é escoitar unha composición tan brillante e o grande que tiña que ser un compositor como Dvorak para compoñer unha obra tan destacable no panorama musical.
Rebeca
lunes, 21 de febrero de 2011
Esta semana toca Podcast
Coñecemos un montón de famosos e importantes comezos de obras de arte. Non é difícil, aínda que sexa longo e agardemos que funcione.
dime cómo empieza y te diré que es
jueves, 17 de febrero de 2011
Tópicos do Cine Mudo
Los tópicos del cine mudo
View more presentations from analisismusical.
Este traballo o fixemos Daniela e Elena. Trata sobre os tópicos do cine mudo, un traballo moi interesante pola nosa parte. Costounos un pouco comezar con el xa que era difícil de atopar alguna información. Aquí tedes dúas mostras do cine mudo. Esperamos que vos guste.
Elena y Daniela.
martes, 15 de febrero de 2011
Murió John Barry
Aínda que xa pasaron uns días non me gustaría que nos esqueceramos de facer o noso homenaxe a un dos grandes nomes da música de cine. John Barry, que faleceu recentemnte. Imos escoitar unha das súas bandas sonoras máis famosas.
Para que quera coñecer a súa obra, nesta páxina podedes coñecela.
Filmografía de John Barry
E vos remito ao blog que Conrado Xalabarder, unha das persoas que máis sabe neste país de música de cine, ten na revista fotogramas, e onde podedes achegarvos con maior detalle á contribución deste músico á banda sonora do cine.
¿quién era John Barry?
Para que quera coñecer a súa obra, nesta páxina podedes coñecela.
Filmografía de John Barry
E vos remito ao blog que Conrado Xalabarder, unha das persoas que máis sabe neste país de música de cine, ten na revista fotogramas, e onde podedes achegarvos con maior detalle á contribución deste músico á banda sonora do cine.
¿quién era John Barry?
Page 99 - The list
Page 99 é un grupo de música punk/screamo (Punk-> música simple e cruda, as veces descoidadas, sóns de guitarras amplificadas pouco controlados ou ruidosas, poucos arranxos e instrumentos, e, polo xeral, de compases e tempos rápidos. Screamo-> a palabra screamo ven de scream (grito en inglés). Básicamente é unha fusión de hardcore caótico cheo de letras que tratan temas existencialistas con gran carga intelectual, pesimista e algunhas veces temas políticos)de Virginia, Washington DC que estiveron activos dende 1998 ata 2003.
A música é unha mestura entre a distorsión, ruido e rapidez do punk, quero dicir que é un estilo de punk clásico e non como o punk comercial actual, por exemplo: blink 186, green day, sum41... e as voces guturais, agudas e ténicas do screamo, xunto cós breakdowns da batería, ritmo máis lento e o underground (actitude ''faino ti mesmo'')tamén do screamo.
A letra é o que máis me gusta por que fala, non de punk de agora, senón que invita aos antigos punks que volten ser como cande eran novos, de voltar a actitude rebelde e inconformista contra o sistema político e económico imposto que agora xa non existe.
Critica que estas persoas se volveran igual que o resto da sociedade, unha maquina máis do sistema e que só o foron ate pasar a maioria de idade e buscar un traballo e unha casa, unha actitude hipócrita pero normal co mundo no que vivimos. Titúlase ''The list'' porque fala dunha lista (hipotética) que está chea de nomes de persoas que cambiaron dende a súa mocidade, a súa forma de pensar e actuar.
Vou poñer a continuación unhas frases que son as que máis me gustan da canción:
- Teenage rebellion is just fine as long as you stop once you turn eighteen
Thousands of punks turned to society's tools.
-Remember punk is more than teenage rebellion
Sure it starts there. But why does it end?
And the list is thousands long
Daniela 1ºE
A música é unha mestura entre a distorsión, ruido e rapidez do punk, quero dicir que é un estilo de punk clásico e non como o punk comercial actual, por exemplo: blink 186, green day, sum41... e as voces guturais, agudas e ténicas do screamo, xunto cós breakdowns da batería, ritmo máis lento e o underground (actitude ''faino ti mesmo'')tamén do screamo.
A letra é o que máis me gusta por que fala, non de punk de agora, senón que invita aos antigos punks que volten ser como cande eran novos, de voltar a actitude rebelde e inconformista contra o sistema político e económico imposto que agora xa non existe.
Critica que estas persoas se volveran igual que o resto da sociedade, unha maquina máis do sistema e que só o foron ate pasar a maioria de idade e buscar un traballo e unha casa, unha actitude hipócrita pero normal co mundo no que vivimos. Titúlase ''The list'' porque fala dunha lista (hipotética) que está chea de nomes de persoas que cambiaron dende a súa mocidade, a súa forma de pensar e actuar.
Vou poñer a continuación unhas frases que son as que máis me gustan da canción:
- Teenage rebellion is just fine as long as you stop once you turn eighteen
Thousands of punks turned to society's tools.
-Remember punk is more than teenage rebellion
Sure it starts there. But why does it end?
And the list is thousands long
Daniela 1ºE
domingo, 13 de febrero de 2011
Traballo desta semana
Pois sí, sí hai traballo esta semana, vai ser un pouco diferente. Non vai ser un podcast e non vai a haber cuestionario. Pero sí quero que vexades este pequeno documental e que me entreguedes unha valoración persoal sobre o mesmo que non sexa inferior a unha cara dun folio.
Los oficios de la cultura - Luthier (Vicente Carrillo)
Nota.- Lembrade que Valoración persoal non é o mesmo que resumo.
P.D. se que a imaxe é repetida pero viña a conto.
Los oficios de la cultura - Luthier (Vicente Carrillo)
Nota.- Lembrade que Valoración persoal non é o mesmo que resumo.
P.D. se que a imaxe é repetida pero viña a conto.
Os oficios da cultura
Hoxe unha boa amiga mandoume este enlace dalgúns programas colgados na páxina de RTVE, que me pareceron vos poderán interesar,
Os oficios da cultura
Os oficios da cultura
sábado, 12 de febrero de 2011
proxecto: Qué música soa en Breve Historia da Música
1-Here come the sun (the beatles):
2-El canto de los adolescentes (Stockhausen):
3-Sonata II For Prepared Piano (John Cage):
4-Symphony no. 5(shostakovich)
5-Lonisation (Edgard Varese)
6-Rhapsody in blue (Gershwin)
7-El sombrero de tres picos- Danza final (M. Falla)
8-Danza de los adolescentes (Stravinsky)
9-Five Pieces for Orchestra (Schoenberg)
10-variaciones enigma (edward elgar):
no la encontramos
11-Nuages from nocturne (Debussy):
12-Las aventuras de till eulenspiegel (richard strauss)
13-Symphony No 3, 1st movement (Mahler)
14-Symphony n.6 "Pathétique" [2/5, Allegro non troppo](Tchaikovsky)
15-Carmen - Ouverture(Bizet)
16-Il Trovatore - Coro de Gitanos (Verdi)
17-El barberillo de lavapies (Barbieri)
18-Quinteto de clarinete prim. movimiento (Brahms)
19-Sangre Vienesa (Johann Strauss)
20-Estudio transcendental (Liszt)
No la encontramos
21-Ballade no. 1 (Chopin)
22-sinfonía fantástica mov. 5 (Berlioz)
23-El noche de verano (Felix Mendelssohn)
24-Fischer-Dieskau (Schumann)
25-Orfeo y euridice (Gluck)
Noraboa ao grupo, traballáchedes moi ben. Son moitas as obras atopadas e moi correcto o enlace proposto.
2-El canto de los adolescentes (Stockhausen):
3-Sonata II For Prepared Piano (John Cage):
4-Symphony no. 5(shostakovich)
5-Lonisation (Edgard Varese)
6-Rhapsody in blue (Gershwin)
7-El sombrero de tres picos- Danza final (M. Falla)
8-Danza de los adolescentes (Stravinsky)
9-Five Pieces for Orchestra (Schoenberg)
10-variaciones enigma (edward elgar):
no la encontramos
11-Nuages from nocturne (Debussy):
12-Las aventuras de till eulenspiegel (richard strauss)
13-Symphony No 3, 1st movement (Mahler)
14-Symphony n.6 "Pathétique" [2/5, Allegro non troppo](Tchaikovsky)
15-Carmen - Ouverture(Bizet)
16-Il Trovatore - Coro de Gitanos (Verdi)
17-El barberillo de lavapies (Barbieri)
18-Quinteto de clarinete prim. movimiento (Brahms)
19-Sangre Vienesa (Johann Strauss)
20-Estudio transcendental (Liszt)
No la encontramos
21-Ballade no. 1 (Chopin)
22-sinfonía fantástica mov. 5 (Berlioz)
23-El noche de verano (Felix Mendelssohn)
24-Fischer-Dieskau (Schumann)
25-Orfeo y euridice (Gluck)
Noraboa ao grupo, traballáchedes moi ben. Son moitas as obras atopadas e moi correcto o enlace proposto.
domingo, 6 de febrero de 2011
Audicións para repasar para o exame.
Vouvos colgar aquí uns enlaces que vos permitirán repasar na casa os exercicios de audicións referentes ao timbre que faremos na clase.
Tarefa Especial A .- "Danza Árabe" do Cascanoces. P.I. Chaikovsky
Versión visual
Tarefa Especial A. -Berceuse do Paxaro de Lume. I. Stravinsky
Tarefa Especial B.- Batalla e Morte de Napoleón. Hary Jànos. Zoltan Kodàly
Tarefa Especial C.- Preludio de Irmelin. Delius
Tarefa Especial D.- Scene Capricho Español. N. Rinsky-Korsakov
Tarefa Especial D.- Giocco della Coppie.- B. Bartok
Tarefa Especial A .- "Danza Árabe" do Cascanoces. P.I. Chaikovsky
Versión visual
Tarefa Especial A. -Berceuse do Paxaro de Lume. I. Stravinsky
Tarefa Especial B.- Batalla e Morte de Napoleón. Hary Jànos. Zoltan Kodàly
Tarefa Especial C.- Preludio de Irmelin. Delius
Tarefa Especial D.- Scene Capricho Español. N. Rinsky-Korsakov
Tarefa Especial D.- Giocco della Coppie.- B. Bartok
jueves, 3 de febrero de 2011
"Lo mejor de mi vida eres tu"
Esta canción está cantada por Ricky Martin y Natalia Jimenéz.
Este tema me gusta por varias cosas:la improvisación del tema al final,cada uno juega con su voz y eso a la canción le da un toque muy personal.
Me gusta muchisimo el color que le da a la melodia la voz de la chica,Natalia Jimenéz.
El ritmo tiene mucho swing,es un ritmo sincopado y tiene una melodia que se queda muy facilmente,al mismo tiempo facilita la improvisación.
Elton John - Something about the way you look tonight
He escogido esta canción de Elton John principalmente porque me parece una preciosa balada. La letra es bastante romántica y muy bonita. En el estribillo introduce mucha instrumentación, cosa que en el resto de la canción apenas hay (exceptuando el piano, la guitarra y la percusión de fondo), lo que la hace más entretenida al llegar a esa parte y que no aburra. Me parece una de esas canciones que aunque la escuches muchísimas veces seguidas no te cansa, al menos personalmente. Me encanta el movimiento que le da a la melodía con la voz en la frase "takes my breath away" (me quita el aliento), en el estribillo. La letra habla de haber podido reconducir su vida al encontrar el amor, estando antes hundido y al conocer a esa persona, poder ser felíz de nuevo.
Nuria.
martes, 1 de febrero de 2011
Tarefas pendentes
Por se alguén quere practicar ou polo menos realizar as tarefas 8, 9, 15 e 16 aquí vos deixo as listas de reproducción. Falta algunha obra que non estaba en youtube, especialmente na última tarefa. Na clase vos diréi os minutos nos que comeza o fragmento no caso en que non estean ao principio. E a 8 e a 9 están na mesma lista de reproducción. Ainda así creo que vos pode resultar de utilidade para repasar, porque se escoitan os instrumentos e incluso en ocasións pódense ver. Así combinamos recoñecemento auditivo e recoñemento visual.
Suscribirse a:
Entradas (Atom)