lunes, 25 de marzo de 2013

Análisis The Host of Seraphim.- Dead can dance

Análisis The Host of Seraphim

Dead can dance




El grupo

Es una banda de culto procedente de la ciudad de Melbourne, Australia compuesta por los dos cantantes Brendan Perry (barítono) y Lisa Gerrard (contralto). Debido a la falta de éxito en este país decidieron emigrar al Reino Unido, donde obtuvieron los resultados que esperaban.

Asignar un género específico a esta banda es una ardua tarea, debido al eclecticismo en el que sus dos integrantes están inmersos van conjugando rasgos característicos de diversos géneros musicales (como la música medieval, la del movimiento gótico, new age, rock alternativo, world music, etc) para lograr al final un trabajo técnicamente híbrido.

Actualmente la agrupación se encuentra en estado de “disolución”, y solo se reúnen en puntuales ocasiones, como la gira de 2012, para conmemorar los frutos del pasado y satisfacer a los fans.


La voz de lisa

La voz prodigiosa de Lisa posee un color oscuro y triste en los graves y registro medio. Su voz de contralto con gran trabajo de técnica se extiende en la presente canción hasta el registro de mezzosoprano. Características como esta han sido piezas claves fundamentales en su elección por Hans Zimmer para una pieza en la BSO de Gladiator.

Como bien podrán percibir a continuación, la pieza no tiene una letra concreta, pues Lisa utiliza a menudo la Idioglosia, cualidad que ha desarrollado desde los dos años y muy pocos de su entorno reconocen.

The Host of Seraphim

Traducida literalmente al castellano, obtenemos la frase, El ejército de los Serafines. Por serafines entendemos, según la teología cristiana, a un coro de ángeles jerárquicamente mejor posicionados que ningún otro. La canción es caracterizada por una constante plegaria o lloro de la cantante.

La Instrumentación y estructura de la canción

La obra musical The Host of Seraphim es instrumentada fácilmente con sintetizadores, un tambor y voces, que estas últimas arrastran la atención de los oyentes. En síntesis


Al principio podemos oir un órgano sintetizado, acompañado por unos golpes distantes fuertes del tambor. El órgano mantiene una misma nota que fluye con ciertos efectos de vibrato sutiles, creados en el mismo sintetizador. Cuando empieza la voz de Lisa, acompañada de unos coros muy tenues de Brendan alterados en edición que establecen un símil con el sonido de un Didgeridoo y que se van alejando cada vez más de este sonido para tornarse más claros, aparecen unos strings suaves de fondo; los golpes de tambor se mantienen y la frase musical finaliza, se escucha un silencio profundo, delimitado por golpes de tambor.

Con ello empieza una nueva frase, a la que hemos de llamar coro, y será un sujeto constante que aparecerá en la pieza. Los strings aquí se elevan presentándonos “la gloria” un clímax, que se ha de adornar con los golpes de glotis de Lisa que tornan la voz distinta y le dan un carácter extraño a la frase. Durante esta etapa no oimos ni coros de fondo ni golpes de tambor. La función de este sujeto o frase es llevarnos a los serafines, demostrarnos su paraíso, a través de la voz y fortaleciendo la sensación con los string chords sintetizados.

A este coro principal le procede una nueva estructura a modo de vocalización jugando con la armonía en la pieza que no es iniciado abruptamente sino se enlaza a través del acompañamiento que no cesa de sonar; se caracteriza esta nueva estructura por no poseer letra sino un conjunto de aes vocalizadas de modo redondo, oscuro o triste y repite un mismo motivo con mucha frecuencia, el final de esta estructura se confecciona con dos puntos cruciales: uno: el cese paulatino de la voz como si se hiciese un fade out natural de la voz, y dos: el surgimiento de las voces anteriores de Didgeridoo acompañadas de los sintetizadores que se pierden en el horizonte con un largo fade out.


¿Por qué me gusta la canción?

A pesar de que no es un género del que pueda decir, ¡es mi pasión!, creo que la canción vino a mi por influencia de una película de ficción de Stephen King, La Niebla, de la cual forma parte de la banda sonora esta canción. A pesar de que el mensaje de la película no guarda gran relación con la finalidad o el sentido que quiere expresar la canción, la misma hace disfrutar la inflexión provocada por el final de esta obra de Stephen. Pienso que la voz de Lisa es maravillosa, y es más, una de las cualidades que mas me enamora de ella es la de poder realizar unos limpios golpes de glotis que resaltan el canto y agregan más características de otra distinta época histórica musical.


Conclusión

No son ni la sencillez ni la complejidad instrumental las que valoran una pieza musical, es el sentimiento, el arte de expresar en vez de ejecutar, transmitir en vez de emitir. Los matices de esta canción hacen disfrutar de una atmósfera agradable que nos lleva al clímax y disfrute del momento.


Rubén, A.M. I, 1ºC

jueves, 21 de marzo de 2013

The A Team. ed Sheeran


The A Team, Ed Sheeran.

Ed Sheeran é un cantante e compositor de West Yorkshire, Inglaterra (UK). Ten 22 anos recen cumplidos.
Os xeneros das suas cancions sons: folk, hip hop, grime, rap e Indie.

A cancion que escollin chamase "The A Team". O seu xenero é soft rock. Esta cancion estivo nominada aos Grammy 2013 na categoria "cancion do ano", pero perdeu contra "We are young" de Fun.
Escollin esta cancion porque transmiteme tranquilidade. Suponse que non é alegre, xa que falla dunha moza que para gañarse a vida ten que vender periodicos polo dia e prostituirse pola noite. De todas maneiras gustame escoitala, relaxame. A parte da musica que ten, gustame polo cantante, quen creo que ten unha voz moi bonita.

Comeza co son dus paxaros piando e unha imaxe da moza coa mirada perdida e tirada no chan. Deixan de soar os paxaros e comezase a escoitar unha guitarra solista que aho principio é tranquila e despois colle forza e aumenta a sua intensidade. Con esta guitarra comeza a cantar Ed. Añadese outra que é a que fai a melodia. Pasado un minuto comezan a soar uns coros (feitos polo propio cantante) que acompañan a voz principal. Escoitanse tamen maracas e un piano de fondo. Volve soar o coro. Ao final hai unha parte na que so escoitase ao solista, os coros e o piano. Despois disto, unense todos os instrumentos e a cancion remata cun carraspeo da guitarra principal e os paxaros, que volven aparecer coa mesma imaxe do principio. Eu creo que o son destes paxaros levanos a pensar que a moza morreu e "voou" ao ceo.





lunes, 11 de marzo de 2013

Testeando

As veces introducimos nos proxectos de investigación, temas que teñen que ver coa difusión da música. As veces as comentamos na clase. Por se alguén quere "testear" os seus coñecementos propóñovos este trivial. Está pensado para 4º da E.S.O. , pero seguro que nos resulta interesante a nós tamén.





domingo, 10 de marzo de 2013

Con un ramito de violetas

Esta canción titúlase "un ramito de violeta", é dunha cantautora dos 70 chamada Cecilia e é unha canción "narrativa", cóntanos unha historia, cara aí deriva o noso  interese. A música queda nun segundo plano, convertíndose nun acompañamento da historia que narra.

A música basease nunha melodía que se repite ao longode toda a canción, sen apenas ningunha modificación nos retrousos, que apreciamos pola repetición da letra enos cambios de estrofas. Estaríamos ante unha forma estrófica.

A melodía na voz feminina da cantante é acompada polo punteo da guitarra española e sobre unha leve base de batería, ao longo da canción se lle suman outros instrumentos como os violíns e o bandoneón.

A historia é case de desamor, cóntanos a relación dunha parella de casados na que apenas hai comunicación. A muller recibe cartas anónimas e ramiños de violetas que ela vive como unha gran paixón secreta da que tira forzas apra vivir. Ao final da canción, sabemos que é o seu home o que lle envía esas cartas e flores que como non sabe amosarlle o seu amor á cara faino de forma anónima. Ela é unha muller que non precisa grandes cousas para acadar a felicidade.

É unha canción poética e subxectiva, da que cada un pode tirar a súa conclusión respecto da relación que une a esa parella.





Jennifer

sábado, 9 de marzo de 2013

viernes, 8 de marzo de 2013

Día da Muller

Mándame Lorena este fermoso vídeo para que comparta con todos vos e nos serva para lembrar que hoxe é o Día Internacional da Muller Traballadora



Grazas, Lore